Po prostu miłość!

Lubię takie niespieszne poranki, gdy możemy choć przez chwile wylegiwać się w naszym wielkim rodzinnym łóżku. Antoś przychodzi, opowiadamy sobie co nam się śniło, czasami się bawimy udając że nasze palce to pająki i się zaprzyjaźniają. 

- Dzidziu jesteś taka słodka, taka piękna, taka urocza, taka miła  i za to Cię kocham. - właśnie w trakcie takiego leniwego poranka usłyszałam jak Antoś słodzi Helence. A ona? Coś jej się pomyliło i zamiast go pogłaskać pacnęła go w głowę. 
- Oooo Dzidziu jesteś tez trochę agresywna i za to Cię kocham. 

To był dobry dzień.

Wielka Noc.

Zgrywałam sobie dzisiaj zdjęcia ze świąt i przypomniała mi się taka rozmowa z Antkiem.

- Kiedy w końcu będą te święta? - pyta mnie Antoś w drodze na pocztę.

- Za dwa dni, ale już jutro pojedziemy do Karniowic.

- Wielkanoc.  W-I-E-L-K-A-N-O-C. Wielka-noc. To jest wielka noc?

- Tak, tak nazywają się te święta.

- A dlaczego wielka jest ta noc?

- Chrześcijanie wierzą, że wtedy Jezus zmartwychwstał. 

- A co to znaczy zmartwychwstał?

- To znaczy, że umarł a potem ożył.

- Aaaa, to coś jak zombi?